Wiersz napisany przez Pana Zbigniewa Brożka dla uczczenia pamięci Internowanych podczas stanu wojennego 1981 r. i osadzonych w więzieniu Zabrze - Zaborze. Dziękujemy!

MY Z ZABORZA (Zbigniew Brożek)

A oni przyszli tuż po północy

Mimo zamkniętych na noc drzwi

Pamiętam żony zaspane oczy

Pamiętam dzieci ze strachu krzyk

Dałaś na drogę mi kromkę chleba

I ciepły szalik i ciepło rąk

Córka mówiła żebym się nie bał

Gdzie idziesz tato w tą mroźną noc?

Nie dali zabrać więcej niczego

Prócz naszych myśli gorących serc

Nie powiedzieli nawet dlaczego

Wiozą nas w otchłań nieznanych miejsc

A potem ciężka trzasnęła brama

W drzwiach się przekręcił klawisza klucz

I tak się zaczął tej wojny dramat

Wnet do Betlejem wyruszy król

Gdy pierwsza gwiazdka mrugnęła w dali

Ukrzyżowana prze światło krat

Ze łzami w oczach myśmy śpiewali

O cichej nocy by słyszał świat

A tam gdzieś w świecie na nas czekało

Puste nakrycie na twarzy łza

Powiedz nam Boże, czemu się stało

Że swemu bratu takim był brat

Dziś już po latach

Gdy łzy obeschły i rany w sercu już mniejsze są

Choć tamte lata hen gdzieś odeszły

My wciąż Ojczyznę kochamy swą

I jeśli tylko pozwolisz Boże

Siły zachować i zdrowia łut

Znów pojedziemy tam na ZABORZE

Pochylić głowy przyklęknąć tu

Już nasze włosy dawno posiwiały

Niektórych chłopców nie ma tu

I tylko w oczach łzy pozostały

Po fotografiach zapomnianych już.